Lasy i bujna roślinność to właściwy urok Gorców. Chociaż ogromna część prastarej puszczy padła ofiarą pił, siekier i porywistych wiatrów, pozostały na szczęście duże obszary leśne. W miejscu, gdzie dziś znajduje się Gorczański Park Narodowy, dochowały się drzewa, liczące ponad trzysta lat. A na zboczach Turbacza porastają wspaniałe lasy, mające w niektórych partiach jeszcze charakter pierwotnej puszczy. Pełno tu dzikiej zwierzyny a na gorczańskich łąkach i halach masowo zakwitają rośliny niespotykane w innych rejonach Polski.
Dlaczego Gorce? Przede wszystkim doskonałe warunki klimatyczne, czyste jak przysłowiowy „kryształ” górskie powietrze, nie skażone wyziewami kominów fabrycznych, nie zatrutą wodę w rzekach i górskich strumieniach i rzecz bodajże najważniejszą dla dobrego wypoczynku - spokój. Górzysty teren Gorców daje możliwość uprawiania niemęczącej turystyki. Ze szczytów Gorców rozciągają się szerokie i niezapomniane panoramy na na wszystkie sąsiednie pasma górskie - Beskid Wyspowy, Pieniny, Beskid Sądecki, Babią Górę, Tatry.
Kiedy Gorce są najpiękniejsze? Wiosną, gdy na wielu polanach jest niebiesko od krokusów, czy latem, gdy podczas wędrówek przez pachnące żywicą świerczyny otrzeźwia nas ich przyjemny chłód? A może zauroczą nas wielobarwne jesienne buczyny lub zimowy puch, pod którym głęboko drzemie górska przyroda? Odpowiedź na to pytanie pozostawiam turystom. Każdy odnajdzie tu swą ulubioną porę roku i miejsca, do których niechybnie będzie wracał.